Haar hoofd hangt helemaal naar beneden en haar handen zijn onder de tafel. Dat kan maar 1 ding betekenen: Ze zit op haar telefoon!
Ik loop naar haar toe en vraag: ‘Zit je nou op je telefoon?’.
Ze kijkt omhoog en zegt schuldbewust: ‘Ja’.
Ik vraag: ‘Maar waarom dan?’.
Ze antwoordt: ‘Ik moet straks een toets voor Frans inhalen en ik zit nog even de woordjes te oefenen’.
Ik weet dat ze de waarheid spreekt, omdat ik toevallig van de docent Frans had gehoord dat zij die toets nog moest inhalen.
Ik antwoord: ‘Maar dat hoef je dan toch niet stiekem te doen? Je bent hartstikke goed in Engels! Als je gewoon even aan mij vraagt of je Frans mag doen in plaats van Engels, dan vind ik dat prima hoor!’.
‘Echt?’ vraagt ze verbaasd.
‘Ja natuurlijk!’, reageer ik. ‘We moeten dan alleen nu iets anders verzinnen voor dit groepje, want jullie zouden straks gaan kwartetten’.
‘Dan doe ik één spel kwartet mee en ga ik daarna Frans leren’, besluit ze.
Ik geef haar de verantwoordelijkheid en zij maakt een weloverwogen beslissing.
Twee uur later kom ik haar tegen in de gang: ‘Hoe ging je toets?’. ‘Heel goed!’ antwoordde ze blij.