Ik krijg regelmatig van leerkrachten te horen dat leerlingen meer betrokken zijn bij de Engelse lessen nu ze niet klakkeloos de methode meer volgen, maar meer spelenderwijs en communicatief Engels geven. Ook bij de deelnemers van de online cursus valt de betrokkenheid van hun leerlingen op.
Hoe komt het dan überhaupt dat leerlingen niet betrokken zijn? Ik denk dat hier verschillende redenen aan ten grondslag liggen:
De leerkracht zelf
L
eerlingen voelen het aan als een juf of meester eigenlijk helemaal niet zo enthousiast is over een methode of een bepaalde les. Hij/zij geeft de Engelse les, maar vindt eigenlijk ook dat het bijbehorende filmpje te moeilijk is of niet aansluit bij de belevingswereld van zijn groep. Hij/zij heeft geen inspiratie of tijd om de les leuker te maken en dus wordt er Engels gegeven omdat het nu eenmaal op het rooster staat. Gevolg: Geen blije leerkracht en geen betrokken leerlingen.
De aangeboden stof
Vaak sluit de stof niet goed aan bij het niveau of de belevingswereld van de groep. De filmpjes duren veel te lang, de leesteksten zijn te moeilijk en/of gaan over onderwerpen waar leerlingen niet zoveel mee hebben. In de onderbouw kun je bijvoorbeeld een heel leuk, maar veel te ingewikkeld prentenboek voorlezen, waardoor leerlingen afhaken. Of je zingt een Engels liedje zonder gebruik te maken van gebaren, voorwerpen of flashcards. Als de stof de interesse van leerlingen niet wekt, zijn ze niet betrokken en dus niet gemotiveerd om te leren.
Gebrek aan afwisseling
Veel methodes zijn behoorlijk leerkrachtgestuurd. Er wordt vooral klassikaal lesgegeven, waarbij het digibord en/of de leerkracht veel aan het woord is en waarbij van de leerlingen wordt verwacht dat ze stilzitten en luisteren. Dat vergt behoorlijk wat van kinderen (en van de leerkracht!). De concentratie zal verslappen. Leerlingen weten dat er zelden iets aan hen wordt gevraagd en dus zullen ze minder opletten. Als je geen actieve houding van de leerlingen vraagt, zijn ze minder betrokken.
Weinig interactie
Het doel van Engels in het basisonderwijs is dat kinderen de taal dúrven spreken. Veel methodes zijn er echter vooral nog op gericht om woordjes te leren en grammaticaregels te oefenen. Als de lessen aangevuld worden met het kijken naar filmpjes of het lezen van (lange) teksten, blijft er weinig ruimte over om (in groepjes) aan de slag te gaan met spreekvaardigheid. Als leerlingen niet continu de kans krijgen om in een veilige omgeving te oefenen met het spreken van Engels, zullen ze vooral passief de les blijven volgen en niet actief betrokken zijn.
Kijk eens kritisch naar hoe jij lesgeeft en hoe jullie methode is opgebouwd. Hoe kun jij ervoor zorgen dat je met plezier Engels gaat geven, dat de aangeboden stof aansluit bij de belevingswereld van jouw leerlingen, dat je zoveel mogelijk afwisselt in werkvormen (en dus minder klassikaal lesgeeft) en dat je leerlingen zich veilig voelen om Engels (proberen) te spreken?
Stelling: Als een leerkracht niet betrokken is of als het merendeel van je leerlingen niet betrokken is, kun je net zo goed helemaal geen Engels geven.
Eens of oneens? Ik ben benieuwd naar je reactie! Mail gerust naar: info@spelenmetengels.nl.