‘Huh? Ik ben helemaal niet goed in Engels en ik snap dit gewoon!’
Al vanaf de allereerste keer dat ze mijn lokaal in kwam lopen, roept ze dat ze Engels moeilijk vindt en het nooit heeft gekund. Wel doet ze elke les goed mee, maar heel enthousiast wordt ze er niet van.
Totdat we een les doen over het verschil tussen ’s en ‘of’ bij het aangeven van een bezit: Met behulp van een filmpje van Meester Gijs en een overzichtelijke uitleg van mij op papier, lukt het haar om twintig zinnen foutloos te schrijven: the legs of the table, a five hours’ drive, Sam’s cat etc.
Ik bekijk haar werk en zeg dat ze alles goed heeft.
‘Echt?’ vraagt ze met een verbaasde glimlach.
Ik geef haar een high five en antwoord: ‘Ja, echt! Soms is het leren van een taal gewoon een trucje toepassen en dit trucje heb jij beter door dan veel leerlingen voor wie Engels heel makkelijk is’.
Die glimlach is de rest van de les niet meer van haar gezicht te krijgen en aan het eind blijft ze nog even hangen: ‘Ik heb écht het gevoel dat ik iets gepresteerd heb vandaag. Het voelt zó goed’.
En zonder dat ze het doorheeft, geeft ze mij hetzelfde gevoel.